هریت تومن

هریت تومن از برده داری فرار کرد تا به یک برده بردار پیشرو تبدیل شود. او صدها نفر از بردگان را در مسیر راه آهن زیرزمینی به آزادی سوق داد.
هریت تومن کی بود؟
هریت تومن که در اثر برده داری در مریلند متولد شد ، در سال 1849 به آزادی در شمال گریخت تا به معروف ترین "هادی" در راه آهن زیرزمینی تبدیل شود. تومن زندگی خود را در معرض خطر قرار داد تا صدها نفر از اعضای خانواده و سایر بردگان از سیستم مزارع را به سمت آزادی در این شبکه مخفی پیچیده خانه های امن سوق دهد. تومانی که پیش از جنگ داخلی آمریکا ، یک جنبش پیشگام بود ، در دوران جنگ نیز به ارتش اتحادیه کمک کرد و در بین سایر نقشها به عنوان جاسوسی کار کرد.

پس از پایان جنگ داخلی ، تومان زندگی خود را وقف کمک به برده های فقیر فقیر و سالخوردگان کرد. به افتخار زندگی و تقاضای مردمی ، در سال 2016 ، وزارت خزانه داری آمریکا اعلام کرد که توبمن جایگزین آندرو جکسون در مرکز لایحه جدید 20 دلار خواهد شد.

اوایل زندگی و خانواده
تاریخ تولد توبمن ناشناخته است ، اگرچه احتمالاً بین سالهای 1820 تا 1825 اتفاق افتاده است. مادر او ، هریت "ریت" گرین ، متعلق به مری پاتیسون برودس بود. پدرش بن راس که متعلق به آنتونی تامپسون بود (تامپسون و برادس در نهایت ازدواج کردند).

توبمن که در ابتدا با نام Araminta Harriet Ross نامگذاری شد ، توسط والدینش لقب مینیت را گرفت. آرامینتا در زمان ازدواج نام خود را به هریت تغییر داد ، احتمالاً برای احترام به مادرش.

زندگی اولیه تومن پر از سختی بود. پسر مری برودس ، ادوارد ، سه خواهر توبمن را در مزارع دوردست فروخت و خانواده را جدا کرد. وقتی یک بازرگان از جورجیا در مورد خرید پسر کوچکترین ریت ، موسی ، به برودس نزدیک شد ، ریت با موفقیت در برابر شکستگی بیشتر خانواده خود مقاومت کرد و نمونه ای قدرتمند برای دختر خردسال خود قرار داد.

خشونت بدنی بخشی از زندگی روزمره برای تومان و خانواده او بود. خشونت هایی که او در اوایل زندگی متحمل شد ، باعث صدمات جسمی دائمی شد. توبمن بعداً روز خاصی را بازگو کرد که پنج بار قبل از صبحانه شلاق خورد. او زخم ها را برای بقیه عمر خود حمل کرد.

شدیدترین آسیب دیدگی در زمان نوجوانی رخ داد. او برای تهیه لوازم مورد نیاز به یک فروشگاه کالاهای خشک فرستاده و با یک برده روبرو شد که بدون مجوز مزارع را ترک کرده بود. سرپرست این مرد خواستار شد تاوبمن به مهار فراری کمک کند. هنگامی که توبمان امتناع کرد ، ناظر وزنی دو پوندی را به او وارد کرد که به سر او اصابت کرد. توبمن تا آخر عمر تحمل تشنج ، سردردهای شدید و قسمتهای مخدر را نشان داد. او همچنین حالات شدید رویایی را تجربه کرد ، که او را به عنوان تجربیات مذهبی طبقه بندی کرد.

خط آزادی و برده داری برای تومن و خانواده اش مضر بود. پدر توبمن ، بن ، در سن 45 سالگی ، طبق مقرر در وصیت نامه صاحب قبلی ، از بردگی رهایی یافت. با این وجود ، بن گزینه های کمی داشت اما همچنان به عنوان برآورد کننده الوار و پیشکسوت برای صاحبان سابق خود به کار خود ادامه داد.

اگرچه مقررات مشابهی در مورد ریت و فرزندانش اعمال می شد ، اما افراد صاحب خانواده تصمیم به آزادی آنها نمی گرفتند. با وجود وضعیت آزاد ، بن قدرت کمی برای به چالش کشیدن تصمیم خود داشت.

همسران و کودکان
در سال 1844 ، هریت با یک مرد سیاه پوست آزاد به نام جان تومان ازدواج کرد. در آن زمان ، نیمی از مردم آمریکای جنوبی آفریقا در ساحل شرقی مریلند آزاد بودند و برای خانواده ای غیر عادی که شامل افراد آزاد و بردگی شده بود ، غیر عادی نبود.

در مورد جان یا ازدواج او با هریت اطلاعات کمی وجود دارد ، از جمله اینکه آیا و چه مدت آنها در کنار هم زندگی کرده اند. هر فرزندی که احتمالاً آنها را تحت عنوان بردگی به حساب می آوردند ، از آنجا که وضعیت مادر بر فرزندانش دیکته می کرد. جان از ساخت سفر خود در راه آهن زیرزمینی با هریت خودداری کرد و ترجیح داد با همسر جدیدی در مریلند بماند.

در سال 1869 ، تومان با یک جانباز جنگ داخلی به نام نلسون دیویس ازدواج کرد. در سال 1874 ، این زوج دختر بچه ای به نام گرتی را به فرزند خود پذیرفتند.

راه آهن زیرزمینی
بین 1850 و 1860 ، توبمن به دنبال شبکه شناخته شده به عنوان راه آهن زیرزمینی 19 سفر از جنوب به شمال انجام داد. وی بیش از 300 نفر ، از جمله والدین و خواهران و برادران خود را از بردگی گرفته تا آزادی راهنمایی کرد و لقب "موسی" را برای رهبری خود به دست آورد.

Tubman برای اولین بار در سال 1849 با راه آهن زیرزمینی روبرو شد و از آن برای رهایی از برده داری در سال 1849 استفاده کرد. به دنبال یک بیماری و مرگ صاحبش ، تومان تصمیم گرفت تا از بردگی در مریلند برای فیلادلفیا فرار کند. او می ترسید که خانواده وی بیشتر جدا شود و نگران سرنوشت خود به عنوان یک برده بیمارگونه با ارزش اقتصادی پایین بود.

دو برادرش بن و هری او را در 17 سپتامبر 1849 همراهی کردند. با این وجود پس از انتشار اخطاریه در دموکرات کمبریج که مبلغ 300 دلار پاداش برای بازگشت آرامینتا ارائه می داد ، هری و بن فکر دیگری داشتند و به مزارع بازگشتند. تومن برنامه ای برای ماندن در اسارت نداشت. او با دیدن خانه های برادران خود با خیال راحت در خانه ، او به زودی تنهایی را برای پنسیلوانیا پیاده کرد.

با استفاده از راه آهن زیرزمینی ، تومن تقریباً 90 مایل به فیلادلفیا رفت. او از من عبور کرد